Het lijkt simpel, en dat is het ook

Soms zit het leven mee, en soms zit het wel eens een beetje tegen. Deze week zit het leven mee. Tenminste, als je van Sachtertorte, mooi weer en picknicken houdt. Bij ons in huize Sissi was dit uiteraard wel het geval.
Het begon al op dinsdag 9 mei. Voor de wekelijkse Stammtisch waren Marieke en ik allebei een beetje moe van al dat getyp aan onze bachelorwerkstukken en ‘In het Duits vertaalde stukken over Tasso’. We hadden nog een Sachertortchen staan (zie mijn vorig verhaaltje) en het was mooi weer. Tsja, wat doe je dan? Dan pak je een kleed, ga je naar de Volksgarten en leef je je uit op de Sachertorte. Mooie geluksmomenten en uitzicht op rare wolken waren hier het gevolg van!

De daaropvolgende donderdag vonden wij het wel weer tijd voor een picknick. We hadden namelijk de dag ervoor pastasalade gemaakt. En laten wij nou allebei het begrip ‘verhoudingen’ niet echt goed kennen. (Sorry William en Maarten.) Ach, als je maar van alle groente één pot erin gooit en daarbij een halve kilo macaroni, dan hebben we vast wel genoeg. Nou dat hebben we geweten ook! Twee grote pannen vol pastasalade verder hebben we dagen lang pastasalade gegeten en toen waren we het er wel over eens dat we het toch echt eens weg moesten gooien. Maar het is toch echt wel de ultieme maaltijd voor een picknick, dat moet ik er wel bijzeggen! Wij hebben dan ook genoten, tussen al die andere studenten in de Volksgarten. (hebben de Weense studenten dan nooit eens iets anders te doen?). ;)

Nog meer Sachertorte en picknicks deze week, want mijn lieve zusje kwam op bezoek! En nou had ik in januari haar een heuse Sachertorte bij Hotel Sacher (waar anders) beloofd, om Karlijn in het vliegtuig naar Wenen te krijgen. Nou het is gelukt hoor! Zondagmiddag zaten wij dan ook volop te genieten van deze overheerlijke taart.

Karlijn kwam op vrijdag avond aan. Na een gezellige bijkletsavond zijn we zaterdag vol moed, in onze zomerkleding (want wat was het mooi weer!) op stap gegaan. Na alle toeristische kiekjes, mooie gebouwen en grote Sozialismus-demonstraties ontmoetten we de bepakt en bezakte Marieke in onze ‘stammvolksgarten’. Tijd voor Picknick numéro 3 deze week! En nu niet met pastasalade, nee we hadden lekker meloenen, aardbeien en cherrytomaatjes. Helaas moesten we na een tijdje alweer weg, want voor die avond stond Herman van Veen op het programma. Eerst een lekkere knödel naar binnen werken, (Wat Karlijn er nou van vond, daar ben ik nog steeds niet achter) en toen hup hup hup snel naar Herman van Veen, die die avond in het Konzerthaus bij het Stadtpark speelde. Dacht ik tenminste... We kwamen echter terecht in een Latinball bij het Kursalon. Geen Herman van Veen te vinden hoor! Hmm, dan maar snel de metro pakken naar het Akademitheater, want daar in de buurt staat het Konzerthaus. We hadden alleen het Theater an der Wien aangezien voor het Akademitheater en later bleek dat we aan het begin toch heus wel goed zaten. Hup weer terug in de metro naar het Stadtpark en rennend zoeken naar het Konzerthaus. Vijf minuten na aanvang hadden we deze gevonden, maar de vrouw achter de kassa wilde ons geen last-minute tickets verkopen. Nee, alleen voor 38 euro mochten we naar binnen. Grrr! 4 mislukte pogingen bij drie andere mensen later, zaten we verdrietig achter een kopje koffie te luisteren naar het in de verte gemurmel Herman van Veen. Okee, dan gaan we gewoon lekkere cocktails drinken bij het ‘Summer stage’. Dit is een vrolijke eet en drinkgelegenheid aan de Donau, met fleurrijke lichtjes en zomerse muziek. Als je daar geen vakantie gevoel van krijgt, dan weet ik het ook niet meer! Jammergenoeg had onze klunzige ober wel een slechte week...
Nadat ik een heerlijke rode wijn bessenbowl had besteld kwam de ober deze brengen. Óf hij heeft een hele aparte manier van bestellingen brengen, óf het leven zat bij hem deze week een beetje tegen. In ieder geval kreeg ik het drankje niet gewoon op de tafel serveert. In plaats daarvan lag de smurrie over mijn broek, Karlijns schoenen en de houten tafel. Tsja...

Zondag ben ik met Marieke en de bijna afgestudeerde psycholoog naar het Freud museum geweest. Dit museum ligt in het voormalige huis van Freud, waar hij de psychoanalyse heeft ontwikkeld en waar Freud patiënten behandelde. Helaas was maar één kamer van hem in originele staat gebleven, de rest had het museumpersoneel omgetoverd tot felkleurige muren met daarop werken en persoonlijke materialen bevestigd. Het was interessant om in zijn huis rond te lopen, maar het museumpersoneel had wel iets beter hun best kunnen doen om het museum wat aantrekkelijker te maken. Karlijn vond het in ieder geval erg interessant!
Daarna zijn lijntje en ik naar de opera geweest: Romeo en Juliette. Om half 5 stonden we al in de rij voor staanplaatsen, terwijl de kassa pas 17:40 uur openging. Toch hebben we geen parterrestaanplaatsen weten te bemachtigen en stonden Karlijn en ik op het balkon te genieten van deze moderne opera (ooit Juliette in spijkerbroek en glittejasje gezien?). Jammergenoeg zagen wij maar 75% van het podium en laat nou net het merendeel van de opera zich in de overgebleven 25% afspelen.

Maandag hebben we deelgenomen aan een, door ESN georganiseerde, rondleiding in het Parlement. Voor het parlement staat Athene met in haar hand Niké: godin van de overwinning. Alleen daarom al is het neoclassicistische gebouw natuurlijk helemaal geweldig! Later bleek dat er nog veel meer Niké’s op het gebouw te vinden zijn. Wauw! Een überenthousiast vrouwtje vertelde over de geschiedenis van het parlement, over bommen die in de tweede wereldoorlog een deel van het gebouw hebben verwoest, en over dat de grote, marmeren zuilen in de Säulenhalle wel 16 ton wegen. (“en dat zijn wel 3 volwassen olifanten!”). We hebben de vergaderzalen van de Bundesrat en Nationalrat bewonderd en daarna zijn we snel terug de zon in gegaan, naar Schönbrunn.

’s Avonds heeft karlijn heel lekker voor ons gekookt en als toetje hadden we Mozartkugelknödels. Ja je leest het goed: Knödels met een Mozartkugel erin! Gekke, gekke Oostenrijkers, wat die wel niet verzinnen met Mozartkugeln! ;) En of het nou lekker was.. Tsja, misschien zegt het genoeg dat ik dinsdag nog bijna de hele dag misselijk ben geweest. Dus voor de Pinkpopmensen van Marieke: ik weet niet of een Mozartkugelknödel wel een goed idee is! (is maar een tip hoor, maar die Hoferknödels zijn wel heel erg lekker! ;) )

Dinsdag was alweer de laatste dag voor Karlijn. We zijn gezellig gaan shoppen en hebben een moederdagkadootje gekocht. (arme Mama, allebei de kinders weg met moederdag). Daarna is Karlijn meegegaan naar het college Theater nach der Holocaust en heeft ze zich vermaakt met Sudoku. ;) Toen op naar het vliegveld want om half 10 ’s avonds vloog Karlijn weer terug. De reis naar het vliegveld blijft toch vreemd. De ene keer ga je blij als een klein kind je visite ophalen, de andere keer moet je weer afscheid nemen. En afscheid is en blijft stom!
Maar, afgezien van dat Karlijn een paar meter naar beneden viel met het vliegtuig, is de reis goed verlopen. Het waren hele gezellige dagen! Bedankt Lijntje!

En nu is het alweer donderdag. De afgelopen dagen heb ik me vermaakt met Stammtischbezoekjes, colleges, antitekenbeetspuiten halen, balletles volgen en vermoeiende, maar superleuke, hiphoplessen! Zojuist is William gearriveerd in het Sissi huis. Hij ligt nu te slapen, want deze arme jongen is helemaal met de Eurolines bus naar Wenen gekomen. En dan is het niet leuk als je vriendinnetje om het uur smst hoe lang hij nog wel niet in de bus moet zitten! ;) hahaha, maar melig was het wel hoor. Vanavond arriveren de volgende gasten: Anne en Noud (zusje van Marieke met vriendje!) Morgen komen Steven en Corine op bezoek en dan komt dinsdag Maarten alweer: erg leuk want woensdag is hij jarig! Bezoek in overvloed dus, maar erg gezellig en ik heb er zin in!

Lieve mensen, hoe gaat het met jullie allemaal? Alweer lekker bijna hemelvaartweekend?! Voor diegene die op vakantie gaan: heel veel plezier! ;)

Liefs Niké